چشمانِ عقاب، پَـــرهای كلاغ
 |
نمایش‌های مریح دمیرال در تور تابستانی یووه در سالِ 2019 و شیوه بازی جنگاورانه و شجاعانه او قند را در دل بسیاری از ما هوادران آب كرد. او از كیه‌لو و مونته‌رو به عنوان الگوهایش مدیحه‌سرایی می‌كرد و ما در خلوت‌مان با انگشت‌های دست او را با دلیخت جمع و از بونوچی و كیه‌لینی تفریقش می‌كردیم. خیال می‌كردیم كار تمام است و شاهد پی‌ریزی و قوامِ نسل جدید بتون‌های دفاعی بیانكونری هستیم و تولد و تكامل فیوچر آو یووه دیفنس را به نظاره نشسته‌ایم.
حضور او برایمان تداعی‌گر عقاب بود و او را كلیددار و وارث آشیانه شاهین‌های پا به سن گذاشته یووه می‌پنداشتیم؛ به پرش‌های متهورانه‌اش بر فراز مدافعان نگون‌بختِ فوتبال ایتالیا فخر می‌ورزیدیم و سلام نظامی‌اش به سلطان رجب و حمایتش از عملیات نظامی ارتش ترکیه در سوریه را نادیده انگاشتیم تا آرام‌آرام هشتگِ دمیرال آوت از ترند بیافتد؛ غافل از آنكه روزی رویای پرواز او در آسمان تورین را نیز برایمان كم‌رنگ‌تر و آرزوهای بزرگِ خانوم هاویشامِ یووه در مورد دمی‌راك نیز رو به افول خواهد گرایید.
وصف ویژگی‌های فیزیكی و جسارت او اگرچه خلافش به آسانی در زمین ثابت نمی‌شود اما آشكارا حاملِ یك فقدان است: «هوشمندی».
او دست‌كم فاتح نیمی از دوئل‌‌هاست اما بدون بهره جستن از هوش تاكتیكی و موقعیت‌سنجیِ زمانی. جولانِ او در محوطه جریمه خودی مادامی‌ست كه موقعیت سوژه جدال از هوا به زمین تغییر نكند. فغان به روزی كه توپ و بازیكن روبه‌رویش تنها اندكی از خود خلاقیت نشان دهند، آنگاه است او كه مبتدیانه مقهور می‌شود و كیفیتی هم‌قامت با مدافعی متوسط از خود رونمایی می‌كند.
دمیرال دونده است و علی‌رغم قدبلندش (192 سانتی‌متر) تحرك قابل دفاعی دارد و پتانسیل تحسین‌برانگیزی در رفت و برگشت‌ها از خود نشان می‌دهد اما صد افسوس كه حركاتش كاملاً قابل پیش‌بینی و مهارپذیر است. او گاهی آنقدر مثال‌زدنی «بی‌تجربه» جلوه‌گری می‌كند كه حتی منتقدانش هم انتظار این حجم از غافلگیری را ندارند و گاهی به طرز باورنكردنی «نفوذپذیر» و «پراشتباه» رخ می‌نماید كه بیش از نمانیا ویدیچ (برخی از رسانه‌ها در گذشته سبك بازی او را با مدافع صربستانی منچستر و اینتر قیاس می‌كردند) یـادآورِ لئوناردو بونوچی خودمان می‌شود.
این یادداشت به دنبال بهانه‌گیری و تلاش برای «بی‌كیفیت» دانستن دمیرال نیست. با این حال دمیرال برای ماندن در یووه نیازمند فاكتورهای متعددی است كه «هوشمندی» در صدر آنها است. «موقعیت‌سنجی» ، «اجنتاب از شیوه‌های خام‌دستانه و مبتدیانه در دفاع» ، «نفوذناپذیری» و «بهبود كیفیت بازی زمینی» دیگر ابعاد آسیب‌پذیر بازی او را تشكیل می‌دهند و نیازمند ترمیمِ فوری هستند وگرنه میزان «تفاوت» های او با بازیكنی مثل «روگانی» به زودی به «شباهت‌ها» یشان مبدل خواهد شد و چه‌بسا سرنوشتِ فنی او نیز ناگهان در نقطه‌ای غافلگیركننده با «دنیه‌له» هم‌سو شود.
ارسالی از حامد وحیدی / جامعه ی مجازی هواداران باشگاه یوونتوس در ایران
